ورزش وتاثیر آن در ارتباطات

مقام معظم رهبری: اگر از من بپرسند که شما از جوان چه می خواهید؟ خواهم گفت: تحصیل ،تهذیب و  ورزش

ز نیرو بود مرد را راستی                                             زسستی کژی زاید وکاستی 

به نظر شما از عبارت فوق چه چیزی را می توان  فهمید؟

به نظر من خوب زندگی کردن،سالم بودن وموفقیت را از جنبه مثبت آن، ونقصان وعدم موفقیت را از جنبه منفی آن.

با ورزش می توان صاحب بهترین  ویژگی به نام اعتماد به نفس شد. که در واقع سر منشاء تمام مسائل می باشد که به دنبال آن آرامش و سلامت روحی وجسمی می آید که با ورزش نکردن دیگر از آن اعتماد به نفس خبری نیست و به دنبال آن باید کاستی ها را مشاهده کرد.

با ورزش می توان با دیدی وسیع و اراده ای مصمم وارد جامعه شد وبا دیگران ارتباط برقرار نمود.

مسئله ارتباط بسیار مهم می باشد این ارتباط در برخوردهای روزمره  در جامعه و خانواده وجود دارد. فرد ورزشکار معمولاً دارای برخورد خوب وپسندیده ای می باشد و دارای یک وجهه شخصیتی به خصوص می باشد. داخل ( قلیل افرادی هستند که از ورزش به عنوان خودنمایی ، زورگویی و بلند پروازی غیر اصول بهره می برند). در واقع این دسته از افراد فاقد صفت زیبای سلامت معنوی روحی وجسمی می باشند و نمی تواند ارتباط سالمی با دیگرا ن برقرار کند. مثال بارز ارتباط و ورزش می توان به مسابقات ورزشی داخلی وخارجی اشاره کرد . در داخل کشور تیم های ورزشی از جاهای مختلف از طریق ورزش با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. در فراتر ازآن  مسابقات  در سطح آسیایی، جهانی والمپیک همه نشانگر نوعی ارتباط کشورها با یکدیگر می باشد. وبه نظر من هر چه در ورزش کوشاتر باشیم به همان اندازه ارتباط بهتری می توانیم با دیگران برقرار نماییم وسطح ارتباطی خود را افزایش دهیم .

یکی از فایده های ورزش بدست آوردن صفت نظم وترتیب می باشد.به جرات می توان گفت بیشتر ورزشکاران در محیط کار وزندگی خود دارای انضباط ویژه ای می باشند. این دسته از افراد با نظم خویش در محیط کار و خانواده ، رضایت اطرافیان را به خود جلب می نمایند. مثلاً در محیط کاری با به موقع: سرکار حاضر شدن، کار محوله را انجام دادن و به دنبال آن می تواند  پاسخگوی خوبی  برای ارباب رجوع باشد. در این راستا هم در خانواده با نظم خود در امور شخصی و کاری خود می تواند باعث رضایت ودلگرمی بستگان خود باشد.

حال می توان فهمید چه تفاوتی میان یک شخص ورزشکار وسرحال با شخص سست وتنبل وغیر ورزشی وجود دارد. یک ورزشکار با اخلاق در عرصه اجتماع ، در ارتباط با دیگران موفق تر است زیرا او دارای سلامت روحی وجسمی می باشد وکاملاً محیط اطراف خود را لمس می کند . در حالیکه شخص تنبل وبی حال نمی تواند در جامعه ارتباط گر خوبی باشد ودر کسب موفقیت پیشتاز گردد. زیرا او از آن صفت اعتماد به نفس که منشاء تمام موفقیتها می باشد به اندازه کافی بهره مند نشده است.

در اینجا نباید از محسنات ورزش در بدست آوردن سلامتی بدن و حفظ آن چشم پوشی کرد . چه بسا بیماریهایی انسان دچار می شود که پزشکان ورزش درمانی را تجویز می نمایند که نمونه آن می تواند بیماریهای مفصل و کمردردهای مزمن را مثال زد، در این زمینه گفتار زیاد است ونمی توان آنرا در یک پیام وبلاگ ارائه داد.

حال دوست گرامی ، چنان چه شما نظری دارید حتماً مکاتبه نمایید واین بنده را مورد لطف قرار دهید. از هر گونه انتقاد وپیشنهاد مرا خوشحال می نمایید.